Funduk qurg'urlar stol tagiga ham tushib ketgan ekan. Ofitsant bechora tört oyoqlab stol tagiga kirdida, stolning biz turgan tomonidan qölida bir nechta funduklar bilan dovdirab chiqib keldi. U zaldan patnosini olib chiqib ketdi. Shu onda Mohira haholab kulib yubordi. Mohiraning chexrasiga kulgu olib kelgan bu holat, menga g'oya olib keldi. Ikkilanib öylab ötirishga vaqt yöq edi. Mohirani qölidan shart ushladimda, stol xoniga keldim. Stol ustidagi tahlab qöyilgan ryumkadan ikkita va kichikroq shishadagi vinodan bitta olib stol tagiga qöydim. Stol atrofiga hushbichim qilib ilingan pardani bir qismini kötardimda, egilib tagiga kirdim. Bu holatdan hayrat va qiziqish töla közlarini katta-katta ochib turgan Mohiraga ishora qildim.
-Buyoqqa kel!
-Nimaga, jinni bölganmisiz, dedi u ham kulib.
Yuzimni ozgina jiddiy qiyofaga keltirgandim, Mohiram oldimga asta kela boshladi. Nimadir demoqchi bölgandi, uni oyoqlarini bukib, belidan kötardimda stol tagiga olib kirdim. Haaa. Mana buni "xona" desa böladi. Gap bölishi mumkinmas. Stol taxminan öttiz kishilik katta, doira shaklida bölgani uchun, bemalol ikkita odam uzalasiga yotsa böladigan darajada keng edi. Zal interyeriga moslab tikilgan alvon tusdagi stol pardasi yerdan bor yög'i, bir barmoq enlik baland turardi. Shu parda sababli, stol tagi juda ham chiroyli qizil tusga kirgandi. Hattoki, Mohiraning yuzi ham qizg'ish körinardi.
-Mana endi birgamiz Mohiram!
U bu gapimga indamay, bosh chayqab erkalanib qöydi. Qulayroq joylashib oldimda, oyoqlarini tizzasidan bir tomonga bukib, bir qöli bilan polga suyanib turgan nozigimni lablariga labimni bosdim. Shirin, totli, lazzatli, titroqli, yumshoq, qaynoq lablari meni öziga yutib yuborgudek edi. U menga tinmay javob qaytarardi. Men uni labini pastini mayingina qilib tishlab-tishlab olardim. Lablardan böshab, tepa-past yura boshladim. Silliq yuzlardan, atirga chömilgan böyinlardan, qitiqlovchi quloq taglaridan öpdim. Kostyumimni yechib tashladim. Tugmalarimni iktasini böshatdimda, magnit singari bir-biriga talpinayotgan lablarni yana qovushtirdim. Bösalarni uzmasdan, Mohining tik turgan qölini asta poldan uzdimda, özini boshi va yelkalaridan ushlab ohistalik bilan yotqizdim. Özim esa tizzalarimni uning beli ikki chetiga qöyib, yaxshi joylashib oldim. Silash mashqini uni körkam yelkalaridan boshladim. Qöllarimning biri tepaga, sochlarga chiqib öynay boshladi, ikkinchisi esa, yetarli darajada katta bölib ulgurgan siynalar ariqchasiga bordi. Öng qölimni ariqcha orqali ozgina kirgizdimda, kökraklar tepasini öynab, eza boshladim. Bu orada esa uning jallod lablari, mening lablarim va yuzlarimni qip-qizil qonga belagan edi.
-Yuzlaringiz...
-Nima qipti yuzimga, hunukmanmi?
-Yöööq, jinnivoy, qizil bölibdi.
-Lab böyog'ing sharofati bilanda.
-Haa.
U hali ham ehtirosga berilmagandi. Menimcha, kiyimlar bunga sabab. Undan uzilib, köylagimni yechaman deb, boshimni balandroq kötarib yuboribman. "gurs" etkan ovozdan ikkalamiz ham kulib yubordik. Stol tagida ekanligimiz esimdan chiqgan ekan.
Bir onlik kulgudan söng boshimni bir siladimda, tugmalarni yechishni davom ettirdim. Maykani ham yöl-yölakay yechdim. Mohiraning ham böyni aralash yelkalaridan bir qölim bilan kötarib, ikkinchi qölim bilan orqasidagi zamogini yechdim. Shunda ham tor turgan köylagini, kökrak tepa boshlangan joyidan pasga tortib tushurdim. Yon tomonidan taqiladigan pushti siynaband, qizil rang aralashib, uning qomatiga zeb berib turardi. Shu pushti bezak ustidan kökraklarni eza boshladim. U esa boshini kötarishga harakat qilar, mendan bösa olishga intilayotgandi. Men aksincha, uni ehtiroslarini battar junbushga keltirib, harakatlarimni ohistalik bilan qilar edim. Yig'ilib qolgan binafsha rang köylakni, avval qorin, bel, keyin ... jinsiy lablar ustidan ötkazdimda, oyoqlardan chiqarib nariroqqa tashladim. Uning yuziga egilib, bösalar ola boshladim va belimni kötarib shimimni ham qiyinchilik bilan yechib tashladim. Bu stol tagida kiyinib-yechinish emasdi. Shunday bölsada, oldingi birga bölganlarimizdan ham köproq ehtiros shu yerda mujassam bölayotgandi. Ayni paytda örtamizda bölayotgan ishlarga, endi faqatgina ich kiyimlarimiz guvoh bölayotgandi. Biroz lablar taftidan bahra olib, söngi latta-puttalarni ham yecha boshladim. Byusgalter honimlarini yechish qanchalik qiyin bölgan bölsa, ozodlikka chiqqan egizak kökraklarga tegmasdan, shunchaki qarab turish ham, öshanchalik qiyin böldi. Navbat-navbat trusiklarni ham yechib tashladim. Zalga yana ofitsantlar kirib chiqa boshlashdi shekilli, stol ustida bir-biriga urilgan chinni, duq-duq etib qöyilgan idishlar ovozlari paydo böldi. Biz esa qip yalang'och bölib, qip-qizil tusga kirgan stol tagida ehtiros ila bir-birimizga yopishdik. Yalang'och badanlarimiz bir-biriga singib ketgandek edi göyo. Asbob ham, kerakli joyni özi topib, ösha yerga qadalib turardi. Qöllarim bilan uning bor-budini silay boshladim. Yuzimni esa, egizak kökraklar nldiga olib kelib, birin-ketin öpa boshladim. Öpichlar orasida astagida tagidan tishlab olardim. Oyoqlarim bilan uning oyoqchalari ustini bosib olgandim. Qöllarimdan birini asta-sekin asaldoni ustiga tushirdimda, ehtirosli silashlar seriyasini boshladim. Mohiradan vanihoyat, ehtirosli tovushlar eshita boshladim.
-Ohhh... Mmmm...
U mening naq tagimda baliqday tölg'onardi. Közlarini yumib, pastki labini tishlab oldi. Mening badanimda tinmay mayinlik bilan harakatlanayotgan qöllari ham, biroz tezligini oshirib harakatlana boshladi. Bu qöllar qayoqqadir shoshayotganday harakat qilib, yelkalarimdan pastga, ya'ni öziga torta boshladi. Uning hohishga bu safar köndim va bir-biriga mushtoq lablarni qovushtirdim. Mohiraning lablari titrab:
-Oooh... Böldi jonim qiynamang.
Men uning klitoriga barmoq tiqib öynay boshladim. Battar ehtirosini keltirar edim.
-Oooxx, aayyy...
Uning ovozlari meni ham ehtirosimni eng baland chöqqiga olib chiqqandi. Yana ozgina qiynasam ahmoqlik bölar edi. Jangga shay turgan "jangchi"mni öz manziliga tög'irladimda, lazzat deb atalmish g'orga yorib kira boshladim. Boshida g'or ichiga kallasini özini tiqib möralatib kördim. Keyin yana ozginasini, keyin yarmini kirgazdim. Ehtirosli ovozlar esa, mana endi öz simfoniyasini balandroq qila boshladi:
-Ahhh, uuuhh... Jonimmm, aaa...
Mohiraning ovozi tezlashib, balandlasha boshladi. Lablariga bösalar hadya qilib, uning ovozini pasaytirishga harakat qildi. Shunda... Shunda qandaydir qadam tovushlar, ovozlar, kulishlar va musiqa kuyi birdaniga eshitila boshladi. Bu tovushlar borgan sari stolga yaqinlashib kelardi. Huddi bu odamlar stol tagiga qarash uchun kelayotgandek edi meni nazarimda. Biroz qörqdimda, asbobimni sug'urib, sergak tortdim. Pardaning kichik ochiq joyidan tuflilar, stol atrofini egallab olayotgani körindi. Tom tarasha tushganday, baland ovozda skripka va yana qandaydir musiqa cholg'u asboblari chalina boshladi. Haaa, ziyofat mana endi boshlandi. Men esa özimga kelib, tagimda hansirab nafas olayotgan Mohiram bilan, töhtatib qöygan ishimni davom ettirdim. Asbobimni ohistalik bilan
uzbekskoe.biz
0 / 35© Hikoyalar.Ru
На главную