Bir paytlar mana shu biz
yashayotgan olamda sevishni
va sevilishni juda-juda istagan
bitta yigit yashagan ekan.
Ajoyib kunlarning birida u o’zi
istagan sevgisini va nihoyat
uchratibdi. Bu shu qadar
chiroyli va beg’ubor tuyg’u
ediki….
“ Men unga teginmasligim
kerak ... Men xatto uni
quchoqlay olmayman … Men
undan xech qachon bo’sa
olmayman.. Men bilan uni faqat
mana shu nozik qisqa tutashuv
ushlab turibdi xalos… Men 27
yoshli yigit. Men xatto qachon
kelib qachon ketishini xam
bilmaydigan bir go’zal hilqatni
sevib qoldim.
Men uni ertaga xam qayta
ko’rishim uchun xam bugungi
azoblarga chidashim kerak… “
Shaxsiy ruhshunosim aytdi ki,
“ Xar bir yangi kunim yana va
yana yangi ayriliq va azoblarni
tayyorlab turarkan. . Men uni
tinch qo’yishim, O’zimdan Halos
etishim kerak “ emish
Bu go’yo xech qachon yo’l yo’q
bo’lgan chegaralar ortidan bir
biriga termulgan ko’zlarga
o’xshaydi.
“U meni tashlab ketishimdan,
uni unutib qo’yishimdan
qo’rqardi . Men “Xech qachon
tashlab ketmayman” deb
aytdim, Xatto hayolimda xam
uni xech kimga bermasligimni
anglardim.
Ammo u baribir qo’rqardi. U
menga ishonmasdi.
Biz ikkimiz xam bu dunyoda
nimagadir juda qattiq
ishonishni istardik. Ammo
nimaga?
Biroq biz baribir bir birimizga
ishonishimiz shart.
Men ezilib ketdim. Xa! Tan
olaman juda qattiq ezilib
ketdim.
Ko’z yoshlaring qurib
tugaguncha
yig’layverarkansan…
Yig’layverarkansan, to yana
ado bo’lguncha shuni o’ylab
barbod bo’larkansan.
Men faqat o’zim uchun emas,
yoki Malak uchun emas …
— o’zim kabi bir umr o’z
sevgisini istab umid bilan
yashagan ammo erisholmay
armon bo’lgan yigitlar uchun
xam yig’lardim…