Қадим замонларда бир
подшоҳ ўз шаҳрида масжид
қурдирмоқчи бўлибди. У
масжидни қуришда ҳеч ким
на бирор моли ва на бирор
бошқа нарса билан ёрдам
бермаслигини қаттиқ
тайинлабди. Чунки у
масжидни бирор бир
ёрдамсиз, фақат ўзининг
молидан қурдирмоқчи экан...
Шундай қилиб масжид
қурилиши ҳам бошланибди.
Масжид қурилиши
якунлангандан сўнг, подшох
масжид тепасига нақшинкор
ҳарфлар билан ўз исмини
ёздириб қўйибди.
Ўша кечаси подшох бир туш
кўрибди. Тушида самодан
бир фаришта тушиб,
масжидда ёзилган номни
ўчириб ўрнига бир аёлни
номини ёзиб қўйибди.
Подшох ҳавотирга тушган
ҳолда уйқудан уйғонибди ва
аскарларини ўша масжидга -
исми ёзилиб турибдими,
йўқми билиб келиш учун
юборибди. Улар қайтиб
келишгач:
- Ҳа шохим, исмингиз ўзингиз
ёздирганингиздек турибди, -
дейишибди.
- Ҳа, бу шунчаки узуқ-юлуқ
туш эканда, - деб қўя
қолибди подшох...
Иккинчи кечада ҳам подшох
айнан шу тушни кўрибди.
Самодан бир фаришта тушиб,
масжидда ёзилган
подшохнинг номини ўчириб,
бир аёлнинг исмини ёзиб
қўйибди. Тонгда шох
уйқудан уйғонгач, яна
масжидга исми ёзилганми
йўқми аниқ билиб
келишларини таъкидлаб
жўнатибди. Улар қайтиб
келишгач, исми ҳали ҳам
ёзилиб турганини
айтишибди. Подшох ҳам
таажубланибди, ҳам жахли
чиқибди...
Учинчи кечада ҳам айнан шу
туш такрорланибди. Подшох
уйқудан уйғонгач, фаришта
исмини ёзган аёлни исмини
эслаб қолибди. Сўнг шу
аёлни топиб келишни
буюрибди.
Унинг олдига қари бир
мункиллаб қолган аёлни
олиб келишибди. Подшох
ундан:
- Масжид қурилишида бирор
ёрдам берганмидинг? - деб
сўрабди.
Аёл:
- Мен қари, ёши катта бир аёл
бўлсам. Бунинг устига
сизнинг масжид қурилишига:
"ҲЕЧ КИМ ЁРДАМ БЕРМАСИН!"
деган буйруғингизни ҳам
эшитган бўлсам. Қандай
қилиб сизга итоат
қилмаслигим мумкин? -
дебди.
- Аллоҳнинг номи билан
сўрайман, масжид
қурилишига алоқадор
қандай иш қилгандинг? - деб
яна сўрабди подшох.
Аёл:
- Аллоҳга қасамки, бу
масжид қурилишида ҳеч
қандай иш қилмадим,
фақатгина...
- Нима фақатгина??
- Қурилиш бўлаётган пайтда
масжид ёнидан ўтаётган
эдим. Қурилиш ашёлари ва
ёғочларни ташийдиган
эшакни қозиққа боғлаб
қўйишганини кўрдим. Бечора
қанча уринмасин ёнида
турган челакдаги сувга
етолмас, ташналикдан
ҳолсизланиб борарди.
Раҳмим келди, челакни унга
яқинлаштириб қўйдим ва у
сувдан қониб ичди. Қилган
ишим шу холос, - деди аёл.
Подшох эса бошини
силкитиб, хўрсинган ҳолда:
- Сен бу ишни ҲОЛИС АЛЛОҲ
УЧУН қилгандинг, Аллоҳ бу
амалингни қабул қилди. Мен
эса бу ишни фалончининг
масжиди дейишлари учун
қилгандим, Аллоҳ бу
ишимни қабул қилмади, -
деди.
Шундан кейин подшох,
масжид пештоқидаги ўз
исмини ўчиртириб, кекса
онахоннинг исмини ёзиб
қўйишни буюрди.
СубҳанАллоҳ! Наздингизда
кичик туюлган ҳар қандай
"ЯХШИЛИК"ни ҳам ҳақир
санаманг. Зеро, у сиз учун
абадий САОДАТ ЭШИКЛАРИни
очиши мумкин.
uzbekskoe.biz
(0)
1 / 49© Hikoyalar.Ru
На главную