bevosita yopishib qolgandek edi göyo. U abjirlik qilib, meni shimimni avval tugmasini, keyin zamogini yechdi. Tashqariga ichkiyim ortidan otilib chiqqan asbob, uning sonlariga tiralib turardi. Men uni lablaridan lazzat olib, böyinlariga tushdim. U yerdan ham lazzat olib, yanada lazzatli joyga oshiqdim. Bir qölim shartta kökragini ushladim. Changalimga sig'maydigan darajada katta edi. Ortiq chidolmay köylagini birgalashib yechdik. U oppoq byusgalter va trusikda birinchi bor qarshimda namoyon böldi. Qöltiq tagidan qöl suqib, siynabandni yechib tashladim. Trusik ham biz uchun ortiqcha edi. Qip-yalang'och ikki badan bir-birini quchgancha tinmay bösalar olar, bir-birini siypalar, tanalarining börtib chiqqan har-xil sohalaridan ezg'ilar edi. Diyoraning ovozi balandlashib hansirashga yetdi. Undan chiqayotgan ehtirosli ovozlarni narigi xonadagi odam ham eshita olardi. Diyoraning hamma harakati birdan özgarib, mening asbobimga qöl yugurtirdi va undan ortib asta yerga ötira boshladi. -Boshqa chidolmayman, tiq jonim! Ochig'i, buni kutmagandim. -Qizliging... -oldirib bölganman... Mana bu menga kutilmagan sovg'a bölgandi. Unga hayrat közlari bilan qarab turgandim. U oyoqlarini keng ochib ishora qildi. Uni ustiga yotdimda asbobimni jinsiy lablar ustiga tiradim. Shu paytkacha qilgan ishlarim, kitobdan öqib, örganganlarim edi. Bu safar könikmalarim yordam bermay, teshikka tiqa olmadim. Diyora sabrsizlikdan yonar, tinmay hansirardi. U qaddini biroz kötarib, asbobni sal pastroqqa surdi. -Tiq tezroq! Men qattiqroq silkinib, "ukajon"ni, "opajon"ga tiqib yubordim. Katta-katta ochilgan közlar menga qarab turardi. U ichidan chiqib kelayotgan ovozni qöyib yubordi: -Ohhhhh, dedi bor ehtirosi bilan. Bir maromga tushib olgandim. Bunaqasi menda birinchi marta bölayotgani uchun juda ham yoqimli hamda ehtirosli tuyulardi. Asbobim devorlarga tirmashib ichkariga kirar, bu tor eshikdan ichkariga kirish huzur bag'ishlardi. Bunday lazzatga ortiq chiday olmasdan Diyora bilan baravariga ehtirosli ovozlar chiqa boshladim. -Ohhh, mazza! -Ahh, ayy, yana, oooh! Ehtiros va kuch berayotgan bu harakatlarni, yaqinlash vaqti kelayotganini his qildim. Harakat ritmini oshirdim. Olgan könikmalarimga tayanib, tugallanish vaqtiga asbobimni tashqariga chiqardim. Suyuqlikning bori qorin ustiga tökildi. Diyora esa boshini öng-chap qilib, ehtiros og'ushidan chiqa olmayotgan edi. Bor ehtiros, g'ayrat va kuchim shilliq bölib chiqib ketgandan söng, ozgina böshashdimda, sergak tortdim. Besh daqiqa oldin umuman qorasini körsatmagan uyat, mana endi yuzlarimda va harakatimda körinayotgan edi. Bu holatdan, ya'ni ikkimiz qip yalong'och, bir xonada turganimizdan uyala boshladim. Bu xonada ortiq qolgim kelmadi. Kiyimlarni kiyib oldim. Körpachaning ustida kiyimlardan halos bölib, ehtirosdan endi uyg'onayotgan sanam, menga hayron bölib qaradida, tirsaklari bilan körpachaga yarim tayangan holatda yotardi. Men uni holatiga e'tibor bermaganday honadan tezda chiqib ketdim... Erta tongdan oila a'zolarim bilan nonushta uchun barvaqt uyg'ondim. Kechagi holsizlikdan, asar ham qolmagandi. Diyorani yana körish niyatida dovucha bahona darahtga chiqdim. U hovlida yöq. -Ertalabdan dovucha nimasi? Nonushtaga tush!, oyimning gaplaridan söng, istar-istamas tushib, oshxonaga bordim. Ishtaham yöq bölsa ham, qistovlar tagida non tishlab ötirdim. -Bugun biz amakingnikiga sumalakga ketamiz Yusufjon. Sen esa uyda yana qorovul bölib qolasan! Bu gapdan na hursand, na hapa böliwimni bila olmadim. Ammo, oyimning aytgan keyingi gaplari, meni 180gradusga özgartirib yubordi... Ishtahamni ochib, kayfiyatimni kötarib yuborgan gap: -Sen darslaringni qilib, jim ötirgin, köchada bolalar bilan öynab yurmagin. Rixsiboy amaqingni jiyani senga tushlik tayyorlab beradi. Biroz ötib chiqsa kerak. -Tushunmadim, nega u tayyorlaydi, dedim hayrat bilan. -Ha nima, özing tayyorlay olasanmi? Ha aytgancha, sen u ish qilayotganda Umarga qarab turgin! ... Kötarinki kayfiyatim bilan uydagilarni kuzatib yubordim. Darvozani yopiboq, narvon tomon yugurdim. Möralab qaraganimda, Rixsiboy amaqi va Oqil, Umarni kötarib olgan Diyora bilan xayrlashayotgan edi. Ular ketib mashina ovozi yöq bölgandan söng, quvonchim ichimga sig'may Diyorani chaqirdim. -Sut, qatiq, qaymoq! -Kim u?, dedi darvoza tomon ayvondan chiqib. U bugun oppoq köylak kiyib olgan, sochlari mayda öralgandi. -Hoy opajon, men buyerdaman. -Ey ahmoq, men qatiqchi opa kelibdimi debman. -Sut, qatiq uyimizda bor, kerakmi? -Sut, qatiq emas, sigaret kerak! Bu gapni hazil deb öylagandim. Lekin u jiddiy sörayotganini aytdi. Men esa "yuringchi buyoqqa" deb, narvonga ishora qildim. U ensasini bir qotirdida, darvozadan Umarni olib chiqib ketdi. Uyimizga nozli qadamlar bilan kirib kelayotgan bu sanamni kördimu, ehtiroslarim yana jösh urdi. -Sigaretni nima qilasiz? -Olib chiq keyin körasan! Men dadam va oyim yotoqxonalaridan kirib, tortmadan dadam uyda chakishi uchun qöygan, "Pine" sigaretidan bitta olib chiqdim. -Bolani shu yerda öynatib tur Yusuf! -u oshxonaga kirib ketdi va birozdan söng og'zida sigaret bilan tashqariga chiqdi. Men bu holatdan shokda edim. Qizlarning sigaret chakishini endi körayotgandim. Körishim nariroqda tursin, eshitmagandim ham. Unga qarayotgan hayrat közlarim uni g'ashiga tegdi. -Menga unday qarama! -Qanday qaray? -Kechagi mehr közlaring bilan qara, mehringa muhtojman. Bu gaplardan uyg'onga hislarimni ortiq yashira olmadim. Yashin tezligida oldiga borib, endi lablariga labimni bosmoqchi edim. -Töhta ahmoq, bolachi? Avval uhlatay uni! Shu bola degani ham "uhla" deganda uhlayvermas ekanda. Diyora bolani mehmonxonada uxlatardi. U ataydan, meni ehtirosimni qitiqlash uchun, etaklarini sonlarigacha kötarib olgandi. Shimim taqalib azob berardi. Ayvonimizda u yoqdan, bu yoqqa tinmay yura boshladim. U bola ancha tinchigandan söng, yerga ozgina yotib oldida, oyoqlarini men tomon qilib, asta ocha boshladi. Ohh bu gözallik har qanday odamni öziga chaqira olardi. Etaklar orasidan, bu qiz ichki kiyimini tashlab chiqqanini bilib oldim. Ortiq bu azobga chiday olmay, xonamdan shimimni shortikka alishtirish uchun kirdim. Shimimni yechgandimki, hansiragan holda Diyora yugurib keldi. -Bola uxladimi... Bu savolimga javoban, labimga bösalar taqdim etildi. Vanihoyat bugun ham birgamiz. Hursandligimdan uni kökraklari va dumbalaridan ezib, yuzining sohalaridan öpar edim. U meni trusikim ustidan, uncha katta bölmagan, biroq yetarli darajada tarang asbobimni uqalay boshladi. U mohirlik bilan harakat qilardi. Bir qöli badanimni silasa, bir qöli asbobimni. Men ham jim turmay uni pastiga qöl yugurtirdim. U esa mendan özini olib qochdi va köylagini yecha boshladi. U shunaqangi harakatlar bilan yechinardiki... Men ortiq chidolmay unga yaqinlashdim. -Töhta, sen ham yech! Ajoyimda turib trusikim va futbölkamni yechib tashladim. Qorindan tushganday yalang'och bölib, bir-birimizga singib ketdik. U meni bag'rimni özi bilan, lablarimni labi bilan töldirdi. Asosiy harakatni boshlash vaqti kelgandi. Meni temir krovatim bor edi. U meni krovatga ötirishimni
uzbekskoe.biz
0 / 18© Hikoyalar.Ru
На главную