— Rashid bilan boʻlgan aloqalari tushunarli, sizlarniki qanday davom etdi?, — deya battar qiziqib soʻradim Shohruxdan oyim bilan aloqasi haqida. Allamahalda bu haqidagi hikoyani eshitish rosmana gʻaroyib edi. Endi u oʻzi haqida ham soʻzlay boshladi. Shohruxning oyim bilan dialogi bunday davom etibdi:
— Demak, Rashid brat bilan boʻlgan ishq oʻyinlaringizdan keyin minet yoqib qolgan ekan-da, kenayi. Amakimda qachon sinab koʻrgansiz?
— Shu voqeadan 3-4 yilcha oʻtib birinchi marta qildik. Unda ham negadir amakingiz tashabbus bildirganlar, men emas. — miyigʻida kuladi oyim.
— Pishiqsiz, kenayi, — davom etadi Shohrux. — Rashid bilan munosabatlaringiz bir kursdoshim bilan aloqalarimizni eslatib yubordi. Kim bilsin, balki 10 yil oʻtib, bizda shunaqa oʻyinlar boʻlib oʻtar — kulib qoʻyadi.
— Eh! Hayot oʻzingiz xohlamagan oʻyinlarni tayyorlab qoʻyarkan, Shohruxjon, — hazil aralash xoʻrsinadi oyim.
— Kutilmagan oʻyinlardan bezor boʻlib ketgandek gapiryapsiz, — istehzo qiladi Shohrux.
— Qaydam, oʻyinqaroqligim ortda qolgandir balki.
— Ortda qolmagan, menimcha. Har holda gap-soʻzlaringiz shuni bildiryapti.
— Quruq gap bilan ish bitarmidi, ukaginam. — Oyimning ayni shu gapi suhbatning mantiqiy yakuni va amaliy ishning boshlanishiga xizmat qilgandi. Balki oyim ham shunga kesatgandir.
— Toʻgʻri aytasiz, kenayi, — Shohrux divandan turib, oyim tomon 2 qadam yuradi. Ularning orasida yana 2 qadam masofa qolgandi. — Kutilmagan oʻyinni ancha kutdim rosti. Boshqa sabrim chidamasa kerak, kenayi. — Soʻng ishtonini trusigiga qoʻshib biroz pastga tushiradi. Ichkarida paytidayoq ish vaqti boshlanishini oldindan sezib, uygʻonishga ulgurgan asbobi trusigining rezinkasi yordamida biroz teparoqqa qarab, tarang turardi. Bu paytda oyim biroz burilgan, Shohrux ham, uning barzangisi ham oyimning toʻppa-toʻgʻri koʻziga qarab turishgandek edi. — Aybga buyurmang tagʻin , — iljayadi Shohrux va oyimning yuziga termulgancha, asbobini xuddi masturbatsiya qilayotgandek uqalashni boshlaydi. Oyim bir lahza nima qilarini bilmay qolgandek boʻlib, oʻzini qoʻlga oladi va egasi silab-siypalayotgan asbobga bir muddat tikilib turadi.
— Hechqisi yoʻq, qiziqishlar ayb emas, axir. — Oyim jilmayib, yana oshxona stoli tomon burilib, ishini davom ettirmoqchidek koʻrsatadi.
— Yoʻq-yoʻq, kenayi. — Shohrux toʻxtatadi uni. — Bizdan yuz burmang, bu qalbimni yaralaydi. Yetmaganiga ishtiyoqimni ham. — Oyim tagʻin Shohrux tomon buriladi va oshxona stoliga orqa qilib, toslari bilan stolga suyanib, bir muddat kuzatib turadi.
— Mayli, yigit soʻzingiz yerda qolmasin, — miyigʻida kuladi oyim va Shohruxning yuziga boqib turgan nigohlarini pastga, uning asbobi tomon tikadi. — Katta boʻlib qolibsizlar.
— E’tirofingiz uchun tashakkur, — shohona minnatdorchilik bildirgancha, Shohrux oyim tomon yana bir qadam tashlaydi.
Endi oʻrtada qolgan oxirgi, eng katta bir qadamni tashlash vazifasi turardi faqat. Uni kim tashlashi qiziq munozara boʻlardi. Uch qadam tashlab kelgan Shohrux yana bir qadam tashlab, oyimni oshxona stoliga yanada tirab, oʻyinni davom ettiradi yoki oyim oʻzi uchun qimirlash, stolga tiralib qolmaslik imkonini saqlab qolishni maqsadi va Shohruxning uch qadamiga mukofot tarzida u tomonga bir qadam tashlaydimi? Ha. Oyim asbobdan koʻzini uzmay, bir qadam yaqinlashdi va unga chap qoʻlining barmoqlari uchlarini tekkizdi. Asbob ta’sirlanib ketib, hurkigan tulpor misoli osmonga talpinib, kishnagandek boʻldi. Shohrux ham bu hayajonli lahzada eng nozik joyiga tekkan nafis barmoqlar taftidan ixrab yubordi. Oyim barmoqlari uchi bilan oʻynay turib, asbobni kafti orasiga oldi. Bu yoqimli qiynoqlar ashaddiy rohatga aylangan lahzada Shohrux koʻrsatkich barmogʻi bilan oyimning iyagini tepaga qaratib, lablariga otashin boʻsalar hadya eta boshlaydi. Oyim ham oʻz navbatida unga javob qaytararkan, soʻnggi marta qachon koʻzi qonga toʻlgan, oʻspirinlik yoshini yaqindagina tamomlagan yigitning lablarini his qilganini eslashga urinardi.
Ha. 11-sinfni endi boshlagan kezlarida ilk bor oʻzidan 5 yosh katta yigit — Ilhom bilan shunday oʻpishgandi. Yosh bolalarga xos oʻtkinchi havasmi yoki chin sevgimi, ahamiyati yoʻq: muhimi u ilk bor voyaga yetgan, kuchga toʻlgan yigit lablarini totib koʻrgandi. Bu haqda men oyimning oʻzidan keyinroq eshitdim. Lekin rostdan ham, ilk boʻsasiga 20 yildan oshgan paytda yana oʻsha lablar ta’mini his qilish quvonchi va oʻtmish sogʻinchi kishini yigʻlatib yuborishi ham mumkin.
Shu xayollar ogʻushida oyim Shohruxning pastga lablarini battar soʻrar, uning harakatlariga javob qaytarar, chap qoʻli bilan tomirlari kaftlarini qitiqlayotgan asbobni yanada qattiqroq siqar, oʻng qoʻli bilan Shohruxning belidan mahkam quchib, barmoqlarini botirardi. Birinchi boʻsasidagi yosh qizaloqdan farqli oʻlaroq, umuman qoʻrqmas, aksincha, nima qilishni yaxshi bilar, tajribaga toʻla tanasi va aqlini shu lahzalarga butunlay bagʻishlaganidan peshonasidan bir tomchi ter ham chiqib ketdi.
Oʻz navbatida, Shohrux ham yillar sinovidan oʻtgan tanani quchoqlab, ishq oʻyinlarida toblangan lablardan rohatlanar, asbobi uchun yangilik boʻlayotgan biroz toʻlishgan, lekin nafisligini yoʻqotmasdan, yanada yumshagan qoʻl va nozik barmoqlarning goh ohista, goh shiddatli harakatlaridagi har bir millisekundigacha his qilib turardi. Koʻksi ham kattargan, yetilgan, bir soʻz bilan aytganda “haqiqiy” koʻkraklar taftini sezib turar, chap qoʻli oppoq, nozik boʻlgan boʻyin atroflaridan biroz pastlab, yelkalardan mahkam quchar, oʻng qoʻli esa quchogʻini toʻldirib turgan, lekin semirib ketmagan bel sohasida kezib yurar, teparoq chiqqan paytda barmoqlari yechilishini kutib yotgan byusgalter rezinalariga tegib, yanada koʻproq rohat berardi. Shu holatda ular bir daqiqadan koʻproq oʻpishishdi va nafas rostlash payti ham kelgandi. Lablar biroz boʻshatilgach, Shohruxning oyimning qulogʻigacha pichirladi:
— Oxirgi martasi qachon boʻlgandi? — Quloqlarini mayin qitiqlagan lablar, quloq surpalariga urilib, ichkariga, pardalarigacha yetib borgan qaynoq nafasdan oyimning butun badani titrab ketdi. Oyim oʻzini xushini yoʻqotayozgandek ahvolda sezib, yiqilib tushmaslik uchun asbobni qoʻyib yubordi va refleksiv tarzda tezlik bilan Shohruxning bellaridan ikki qoʻllarini oʻtkazib, mahkam quchoqlab, unga suyanib qoldi. Shu onda asbob oyimning kindigidan biroz pastroq, amidan esa biroz teparoq badan qismiga qattiq botib, tepaga qiyshaydi. Ikkisiga ham yoqib ketgan ushbu harakat sabab asbobni yaxshiroq his qilish va his qildirish maqsadida ular yanada qattiqroq chirmasdilar. Quloqqa shivirlash navbati oyimga kelgandi:
— Qoniqarlisi uch oy oldin. — Oyim noligan kabi ovozda nozlanib javob qildi. Javob Shohruxni battar jonlantirib yubordi. Lablarini yana oyimning lablariga tutashtirdi. Oʻng qoʻli bel orqali pastlab, torroq kiyinganda yaqqol seziladigan bir juft a’zo tomon harakatlandi. Ha, bu tarangligini yoʻqotmagan dumbalar beldan yaqqol ajralib chiqqan va xuddi chizilganidek songa tomon ingichkalashib ketgandi. Chap qoʻl ham oʻngi ortidan pastlab, ikkinchi dumbaga yetgan joyida
uzbekskoe.biz
(0)
0 / 18© Hikoyalar.Ru
На главную